EVALUATING SOCIAL SKILLS OF FEMALE ATHLETE STUDENTS IN SEVERAL SPORTS

Social skills not only influencing interpersonal relationships and following acquisitive properties but also decreasing mental problems, psychological disorders and behavioral deviations through educational progress, caused exercise to be tested as an educational subject in this study comparing impact of physical exercise on social skills in several sports. Therefore, this study compared social skills of female students participating in national championship competitions. 216 subjects were selected randomly. Two questionnaires were used in order to collect data: Personal Information Questionnaire and Social Skills Questionnaire. Descriptive statistics, Pearson correlation, 2 independent sample t-test, and one-way ANOVA were used to analyze data. The results demonstrated that track and field athletes were better than others in 7 subscales of social skills, but swimming athletes had lower social skills. Furthermore, significant difference was between individual and team sport athletes. However, significant relationship between athletic background and social skills was not observed. Moreover, level of function had no effect on social skills. Based on the results of this study, the effect of team sports on social skills was higher than individual sports. Findings of previous research confirmed this issue. It seemed that lack of significant relationship between athletic background and social skills resulted from the homogeneity of the population and sample plus closeness of athletic background of the subjects to each other.

Keywords: Social Skills, Team Sports, Individual Sports, Interpersonal Relationships, Acquisitive Properties

Sosyal beceriler başarılı bir yaşam içinde hayati önem taşımaktadır. Eğitimde sosyal becerilerin kazanılması ve performansı çeşitli faktörlere bağlı olabilir. Sosyal beceriler insanların tesirli bir etkileşim olmasını güçlendiren ve hoşnutsuz yanıtları önleyen ve bireylerin sosyal ve davranışsal sağlıklığını gösteren davranışlardır (Efstathios Christo2012). Bu beceriler, kültürel ve sosyal açıdan kaynaklıdır. Sosyal becerilerin yanlış düzeylere sahip olmanin sonuçları yetişkinlikte sosyal ve davranışsal sağlık eksikliğine yol açmaktadır. Sosyal beceriler sadece kişiler arası ilişkileri etkilemekle kalmayip, aynı zamanda ruhsal sorunlar, psikolojik bozukluklar ve davranış sapmaları azaltmaktadır. Çocuklar hem fiziksel görünümlerini ve hem sağlıklarını gelişetire bilir ve ayrıca beden eğitimi ve spor aracılığıyla kendilerini bilmek, iletişim kurmak, kendine güven ve öz-yeterlilik gibi becerileri edinebilirler (Dorak, Yildiz, Sortullu, 2012). Çocukluk döneminde sosyal gelişim, bugünün eğitiminde en büyük sorunlardan biri olarak kabul edilir. Okul ortamı, öğrenci sosyal gelişimini müthiş etkilemesine rağmen; bu hedefe ulaşılma çabaları başarısız veya eksik görünüyor. Sonuç olarak, birçok ülke devam eden öğrenci davranış problemleriyle ilgili endişesini artdı (Jong, 2005). Çağdaş beden eğitimi, dinamik sosyal yapısı ve farklı kodları ile, sosyal becerilerin performans gerektiren öğrenci etkileşimi için, kendini kontrol etme, hedef belirleme, kabullenme, başkaları ile yardım ve işbirliği yapma gibi çeşitli fırsatlar sunar (örneğin Hellison, 2011). Ilerici eğitim hareketi, okulların sosyal geliştirme fonksiyonunun önemini daha da vurgulamak için hizmet vermektedir, ve birçok beden eğitimi öğretmeni, beden eğitiminde sosyal geliştirme sonuçlarına büyük önem vermektediler. Beden eğitimi her zaman en az önemli ders olarak düşünülmüştür. Diğer dersler öğretmeni çoğu kez ders programına yetişmek için beden eğitimi sınıflarını kullanır. Beden eğitimi öğretmenleri en çok çabalarını spor becerilerini öğretmek için sarfediyorlar, halbuki değerler her zaman gizli gündem olmuştur. Bu çalışma, beden eğitimi derslerinde, öğrencilere spor becerilerinin öğretimi yanı sıra, sosyal gelişmenin planlaması için bir çaba (Salamuddin, Taib Harun 2010). Bu nedenle, bu çalışmada ulusal şampiyonluk yarışmalarına katılan kız öğrencilerin sosyal becerileri kıyaslandı. 216 örnek rastgele yöntemiyle seçilmiştir. İki anket veri toplamak amacıyla kullanılmıştır: Kişisel Bilgi Anketi ve Sosyal Beceriler Anketi (Keramati, 2007). Tanımlayıcı istatistikler, Pearson korelasyon , bağımsız örneklem t-testi ve tek yönlü ANOVA verileri analiz etmek için kullanılmıştır. Sonuçlar atletizm sporcuların sosyal becerilerinin 7 alt ölçekde diğerlerinden daha iyi olduğunu gösterdi, ama yüzme sporcuların daha düşük sosyal becerileri vardı. Ayrıca , bireysel ve takım sporcular arasında anlamlı bir fark vardı. Ancak, atletik geçmişi ve sosyal beceriler arasında anlamlı bir ilişki gözlenmedi. Ayrıca, sosyal beceriler üzerinde, fonksiyon düzeyinin herhangi bir etkisi yokmuş. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, takım sporların sosyal becerileri üzerindeki etkisi bireysel sporlardan daha yüksekti. Önceki araştırmaların bulguları bu meseleyi doğrulamışlar. Atletik geçmişi ve sosyal beceriler arasında anlamlı bir ilişki olmaması, nüfusun ve örneğin homojenliği artı örneklerin atletik geçmişinin birbirlerine yakınlığından kaynaklanmış gibi görünüyor.

Anahtar Kelimeler: Sosyal Beceriler, Takım Sporları, Bireysel Sporlar, Kişilerarası İlişkiler, Dışdan Gelen Özellikler