ANALYSIS ON THE CYBER VICTIMIZATION AND AWARENESS OF CLASSIFICATION BASKETBALL REFEREES IN TURKEY

Objective: This study was carried out to investigate the cyber victimization and awareness of basketball referees in classification in Turkey. Methods: A total of 206 basketball referees working as A, B and C classification referees in Turkey Basketball Leagues participated in the study. Basketball referees were applied 14-item Cyber Sensibility Scale and 24-item Cyber Victimization Scale developed by Arıcak et al. Data obtained were analyzed with statistical package program. T-parametric tests and Anova test of variance analysis were performed for comparison. Results: In the results of the research, while basketball referees displayed more sensitivity against cyber bullying (= 36.29), male referees exhibited more sensitivity than females. B-classification referees have significantly less sensitivity than the referees of other classifications. It has been determined that age, marital status, education, occupation, refereeing experience, priorities on the internet, duration of daily internet use, place of access for the internet and the internet tools don’t have any effect on cyber bullying. In other words, basketball referees had a high level of cyber victimization (= 43.55); however, B-classification referees were attacked than other classification referees and it was found significantly in term of daily 9-12 hours on the internet usage. Gender, age, marital status, education, occupation, refereeing experience, priorities on the internet, place of access for the internet and the internet tools were found to have no effect on cyber victimization. Conclusion: As a result, the basketball referees are exposed to cyber victimization despite the exhibition of sensitivity and it can be said that there is no relation between victimization and duration of daily internet use.

Keywords: Basketball, Referee, Cyber Victimization, Bullying, Cyber Awareness

Doi: 10.17363/SSTB.2017.3.3

Amaç: Bu çalışma, Türkiye’de basketbol klasman hakemlerinin siber mağduriyet ve farkındalığını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Türkiye’de basketbol klasman hakemlerinin siber mağduriyetleri ve farkındalıklarının incelenmesi amacıyla yapılan bu çalışmaya; Türkiye Basketbol Liglerinde A, B ve C Klasmanlarında görev yapan toplam 206 basketbol hakemi katıldı. Basketbol hakemlerine; Arıcak ve ark. tarafından geliştirilen 14 maddelik Siber Duyarlılık Ölçeği ile aynı kişiler tarafından geliştirilen 24 maddelik Siber Mağduriyet Ölçeği uygulandı. Elde edilen veriler istatistik paket programında değerlendirildi, ikili karşılaştırmalarda parametrik testlerden T Testi, çoklu karşılaştırmalarda Anova kullanıldı. Bulgular: Araştırma sonucunda; basketbol hakemlerinin siber zorbalığa karşı yüksek düzeyde duyarlılık ( = 36.29) gösterdikleri, erkek hakemlerin daha duyarlı oldukları, B klasman hakemlerinin diğer klasman hakemlerinden daha az duyarlılık sergiledikleri istatistiksel olarak anlamlı bulunurken; yaş, medeni durum, eğitim durumu, meslek, hakemlik tecrübesi, internette ilk girilen web adresi, günlük internet kullanım süresi, internete ulaşım mekanları ve internete ulaşım araçlarının siber zorbalığa karşı duyarlılığı etkilemediği tespit edildi. Diğer taraftan basketbol hakemlerinin yüksek düzeyde siber mağduriyet ( =43.55) yaşadıkları, B klasman hakemlerinin diğer klasman hakemlerinden daha çok siber saldırıya uğradıkları ve günlük 9-12 saat internet kullananların daha az siber saldırılara maruz kalmaları istatistiksel olarak anlamlı bulunurken; cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu, meslek, hakemlik tecrübesi, internette ilk girilen web adresi, internete ulaşım mekanları ve internete ulaşım araçlarının siber mağduriyete karşı duyarlılığı etkilemediği tespit edildi. Sonuç: Sonuç olarak, basketbol hakemlerinin siber zorbalığa duyarlılık göstermelerine rağmen siber mağduriyete maruz kaldıkları, ancak günlük internet kullanım süresinin mağduriyet ile ilişkili olmadığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler: Basketbol, Hakem, Siber Mağduriyet, Zorbalık, Siber Duyarlılık

Doi: 10.17363/SSTB.2017.3.3