THE COMPARISON OF ACHIEVEMENT MOTIVATION IN SPORTS OF COACHING

In this study, to compare the achievement motivation in sport of trainers who work in sports federations, Izmir and Manisa Youth Services and Provincial Directorate of Sports was aimed. The population of the research consisted of trainers who work in the sports federations in Ankara and the field service of Ministry of Sports in 2011. The sample group composed of 202 volunteer coaches working in sports federations in Ankara and the Youth Services and Provincial Directorate of Sports in Izmir and Manisa. Sport-Specific Achievement Motive Scale that was developed by Willis (1982) was used to determine coaches’ achievement motivations special to sports. The scale is a five point likert scale consisting of choices “never, very little, sometimes, quite a lot and always", 40 questions and three subtitles in total. T test and ANOVA were used in statistical analysis of the independent variables. The averages of coaches’ power motive were generally found high. According to the institutions, power motive of coaches working in İzmir was found high (p<0.05). Power and success motive of covenanted coaches were found high in comparison of the working positions (p<0.05). Significant differences were found in subscale scores of success motive according to the comparisons of age, gender and working years of coaches (p<0.05). No significant differences were found between the branch of sports, marital status, education levels, years of working as a coach, the number of jobs and wage taken from institution, and success motive of coaches (p>0.05). In conclusion, the average of success motive of coaches is high. Power motive of the coaches working in the Younth Services and Provincial Directorate of Sports in Izmir is higher and both power and success motive of covenanted coaches are higher than permanent coaches. Coaches can succeed by training and motivating the athletes, so they should motivate them and maintain this motivation.

Keywords: Coach, Achievement Motivation in Sport, Power Motive, Success Motive, Motive to Avoid Failure

Bu çalışmada, spor federasyonları, İzmir Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü ve Manisa Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde görev yapan antrenörlerin, spora özgü başarı motivasyonun karşılaştırılması amaçlandı. Araştırmanın evrenini 2011 yılında Ankara’daki spor federasyonlarında ve Spor Bakanlığı taşra teşkilatında görev yapan antrenörler oluşturdu. Örneklem grubu ise Ankara’daki spor federasyonlarında, İzmir ve Manisa ’daki Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüklerinde görev yapan toplam 202 gönüllü antrenörden meydana geldi. Antrenörlerin spora özgü başarı motivasyonlarının belirlenmesinde Willis (1982) tarafından geliştirilen “Spora Özgü Başarı Motivasyonu Ölçeği” (SÖBMÖ) kullanıldı. Toplamda 40 sorudan ve 3 alt başlıktan oluşan ölçek “hiçbir zaman, çok az, bazen, oldukça fazla ve her zaman” şeklinde ifade edilen beşli likert tipindedir. Bağımsız değişkenlerin istatistikî analizinde t- testi ve ANOVA kullanıldı. Antrenörlerin genel olarak güç gösterme güdüsü ortalamaları yüksek bulunmuştur ( =4.01). Çalıştıkları kurumlar açısından bakıldığında, İzmir ilinde görev yapan antrenörlerin güç gösterme güdüleri yüksek bulunmuştur (p<0.05). Çalıştıkları pozisyonlar açısından bakıldığında, sözleşmeli antrenörlerin güç gösterme güdüsü ve başarıya yaklaşma güdüsü yüksektir (p<0.05). Antrenörlerin yaş, cinsiyet ve kurumda çalışma yılları açısından başarı motivasyonu alt boyutları puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir (p<0.05). Sportif branş, medeni durum, eğitim durumu, antrenör olarak çalışma yılı, çalıştığı iş sayısı ve kurumdan alınan maaş değişkenleri ile antrenörlerin başarı motivasyonu arasında istatistiksel olarak farklılıklar tespit edilememiştir (p>0.05). Sonuç olarak, antrenörlerin güç gösterme güdüsü ortalaması yüksektir. İzmir Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde çalışan antrenörlerin güç gösterme güdüleri; sözleşmeli olarak görev yapan antrenörlerin ise, hem güç gösterme güdüsü ve hem de başarıya yaklaşma güdüsü, kadrolu antrenörlerden yüksektir. Antrenörler, sporcularına verdikleri eğitim ve yüksek motivasyonla, başarıyı elde edebilirler. Bu nedenle antrenörlerin, sporcularını motive edici yaklaşımlarda bulunmaları ve bu durumu korumaları gerektiğini düşünmekteyiz.

Anahtar Kelimeler: Antrenör, Sporda Başarı Motivasyonu, Güç Gösterme Güdüsü, Başarıya Yaklaşma Güdüsü, Başarısızlıktan Kaçınma Güdüsü